Dit wordt mijn eerste blog, omdat elk tool om contact met jullie te maken zijn eigen beperkingen oplegd. De ene laat bijvoorbeeld te weinig text toe, de andere wil perse dat je als lezer aangemeld moet zijn. Ik gebruik ze om jullie te kunnen bereiken. Om jullie zo nu en dan een hart onder de riem te steken. Juist omdat er zoveel meer is dan alleen wat je om je heen ziet gebeuren. Maar ik geef toe, het is niet makkelijk om dat te zien als je middenin de chaos zit en je aan alle kanten beperkingen wordt opgelegd. Ook ik zit in datzelfde schuitje, of niet? Want is het niet zo dat ik hier zelf een grote rol in speel? Allereerst omdat elk stukje onvrede dat in mij leeft eigenlijk komt door mijn eigen perspectief en omdat ik de verantwoordelijkheid voor mijn eigen keuzes niet bij mijzelf durf neer te leggen. Natuurlijk, het is veel makkelijker om de oorzaak van mijn onvrede buiten mijzelf te plaatsen. Dan kan ik tenminste mopperen op, of mij zorgen maken over, de mensen om mij heen, de regeltjes die mij worden opgelegd of de chaos van dit moment. Ik zou er makkelijk mijn dagen mee kunnen vullen.

Maar ik kan dit alles ook zien als een uitdaging om mijzelf los te trekken uit de impasse van de overlevingsmode waarin ik al jaren verkeer. Misschien is het je niet eens duidelijk wat ik met de overlevingsmode bedoel. Nu dat is heel simpel: Je doet niet waar je blij van wordt, maakt je druk over van alles en nog wat en je deelt niet wat je echt diep van binnen voelt. Nee, je houdt je groot en gaat elke dag braaf naar je werk, maar niet omdat je er blij van wordt. En s’avonds zet je de TV aan die je in een apathische verdoving brengt. Is dat leven? Geen wonder dat er zoveel ontevredenheid en eenzaamheid is. En wat is nu makkelijker om anderen daarvan de schuld te geven.

Nee als je wilt dat er iets veranderd dan zul je zelf aan de bak moeten. Naar binnen gaan en durven te gaan voelen, dat gevoel durven te delen, keuzes maken zodat je gaat doen wat jij graag wilt en natuurlijk niet over de rug van een ander. Dus niet egoistisch zijn maar eerst aan jezelf denken, zodat je daarna een ander kunt bijstaan. Want we zijn hier om met elkaar onszelf los te trekken uit de impasse en de chaos van vandaag.

Denk je eens in dat je in een ballon zit en je zweeft over die grote mierenhoop vol mensen. Dan zie je pas hoe druk ze zijn met van alles en nog wat. Tune in en je voelt de angsten en de zorgen waaronder ze gebukt gaan. En dan merk je op een gegeven moment… Dat die mensen eigenlijk allemaal, diep van binnen, hetzelfde willen: gewoon ZIJN zonder angst voor afwijzing, onvoorwaardelijke LIEFDE ervaren , DELEN in overvloed, de eenheid voelen die we SAMEN zijn en vol passie ontdekken en SPELEN met de oneindige mogelijkheden die we hebben.

Geinspireerd door deze tekst, heb ik zojuist geschreven wat ik op de home page van mijn praktijk ga zetten. Ik laat me niet meer leiden door angst voor afwijzing. Ik weet wie ik ben en deel gewoon wat ik voel.

Heb je het gevoel dat je
Gevangen bent, vast zit?
Aan het overleven bent?
Er alleen voor staat?
En wil je er alles aan doen om
Daarin verandering te brengen
Maar je weet niet hoe?
Ik ben er voor je
Samen gaat het ons lukken!

Je weet ongetwijfelt dat de mogelijkheden om behandelingen te geven in de praktijk, wat ik heel graag doe, beperkt zijn door opgelegde regeltjes. Maar energetisch werk laat zich niet beperken door ruimte en tijd. Ik heb een schatkist aan ervaringen en die stel ik beschikbaar voor een ieder die voelt dat het tijd is om wakker te worden, om vol vertrouwen te beginnen, je kracht op te pakken, te gaan doen waarvoor je gekomen bent. En juist daar wordt je ontzettend gelukkig van!

Ben je er klaar voor?

Van hart tot hart

Ruud